Eindelijk, we hebben de sleutel. We hebben weken zitten wachten op dit moment. We kunnen aan de slag. Het huis is leeg, dat hebben we gezien toen we de laatste inspectie deden. Dus het is de bewoonster gelukt om alles eruit te halen. Vanmiddag hebben we een afspraak bij de IKEA om een keuken te gaan ontwerpen. Dus we hebben nu tijd om wat te gaan doen in huis.

We weten allebei wat we willen doen, niet het belangrijkste klusje in de verbouwing maar…

Wat wat willen wij graag het smerige tapijt dat op zolder ligt eruit hebben. En daar gaan we mee beginnen. We hebben de stanleymes al bij ons en we beginnen direct.

Het tapijt is te groot om in 1x naar beneden te krijgen, zeker nu het uit elkaar valt en het 1 stoffige bende is. We snijden het tapijt in grote stukken, rollen/vouwen het op en donderstralen het zo de trap af. Halverwege heb ik toch maar een raampje open gezet want het is niet te harden zo stoffig is het op zolder. 

Binnen 10 minuten is het tapijt van de zolder en ligt, samen met wat andere spullen, een verdieping lager. 

Toen was het alweer tijd om naar de IKEA te gaan. Het ontwerpen van de keuken was een interessante ervaring. Heel veel opties die lang kwamen, zoveel zelfs dat op een gegeven moment je hoofd helemaal vol zit zodat je niet meer weet waar je het over hebt.

Tijd op het huis te vieren. We gaan lekker uiteten bij Restaurant de Molen in Nootdorp. 

Het is Pasen en er is geen betere dag om te beginnen met de verbouwing dan vandaag. Wel willen we niet teveel herrie maken op deze feestdag en omdat het sloopafval toch nog niet kwijt kunnen, kiezen we ervoor om de keuken die in de schuur gemonteerd staat, eruit te halen. Dan hebben we lekker de ruimte, het is een leuke klus en het moet toch gebeuren.

Eerst beginnen we voorzichtig, netjes alle schroeven eruit halen, kijken of we latje voor latje het los kunnen maken. Maar na 15 minuten proberen komt de oermens in ons los en worden we steeds grover. 

Van klussen wordt je smerig, erg smerig als je niet uitkijkt. Daarom hebben we oude kleding meegenomen en gelukkig hebben we een douche in het nieuwe huis. Tenminste, dat zou je denken. De wandtegels van de douche zitten los aan de wand, daar is vocht achter gekomen en we willen wel een beetje toonbare douche en badkamer. Dus we gaan de badkamer laten renoveren. Een groot deel van het sloopwerk doen we zelf en we gaan beginnen in de badkamer. Specifiek, we gaan beginnen met de douchecel. 

Al doende ontdekken we hoe zo’n douchecel in elkaar zit en nog leuker, hoe het uit elkaar gaat. In 60 minuten is de douchecel los en ligt in de achtertuin. Door met de douchebak, die is weerbarstiger. De natuurstenen douchebak is goed vast gekit en loodzwaar. Na nog een uurtje ploeteren staat ie eindelijk rechtop tegen de badkamer wand. Trots op wat we bereik hebben kijken we naar ons werk, ook ontstaat er verbazing. Waarom ligt er zand onder de douchebak en waarom ligt hout onder de douchebak, dat is nu helemaal aan het rotten.

Onno is vandaag aan het werk dus Digna is alleen aan het klussen. Een bijzondere klus, het uitgraven van de douche. Een beetje rare zin om op te schrijven maar het is wel wat het is. Het zand dat onder de douchebak ligt, die moet weg. Maar waar laat je het? Het is meer dan we dachten. In eerste instantie maar in de gft container gedaan, we hebben sowieso nu geen gft afval dus daar kan het mooi tijdelijk in zitten. Het is bestwel zwaar werk. Het zand in de emmer doen en vervolgens in de gft bak. Maar Digna ploeterde door.

Toen Digna ongeveer 50% van de douchecel eruit had geschept bleek dat de gft bak al heel zwaar was om te verplaatsen.

Het zand moet er wel uit alleen in de gftbak is geen optie meer, dan krijgen we die nooit meer verplaatst. Met moeite rijden we de bak terug naar de schuur en eventjes overwegen we om een andere bak te pakken. Toch besluiten we om dat niet te doen maar om de rest van het zand in zandzakken in de tuin op te slaan. Emmertje voor emmertje lopen we naar de tuin om het vervolgens in een puinzak te gieten. We blijken1,5 zandzak nodig te hebben. Maar we zin er wel een groot deel van de dag mee bezig geweest.

Daarna waren we het zat en ging ik een deel van de schoorsteen te lijf. Met hamer en beitel ging steen voor steen los. Deze legde we tijdelijk op de plek waar het los kwam neer. We hebben namelijk nog geen puinbak. Het afbreken van de schoorsteen gaat voortvarend, de stenen komen relatief makkelijk los. Alleen de schoorsteen zit onder een onmogelijke hoek onder het dak.

Het wordt steeds duidelijker wat er gesloopt moet gaan worden. De schoorsteen oop de 1e verdieping en rond de schoorsteen op de begaandegrond zit een omkasting die eraf moet. En om te kijken hoe de schoorsteen er beneden uitziet, besluiten we om de omkasting beneden er eerst vanaf te slopen. Dan wordt het duidelijker wat er allemaal moet gebeuren. Zo gezegd, zo gedaan. …….. Denken we.

De omkasting klinkt hol dus we verwachten niet veel weerstand tegen het geweld van een breekijzer. En het eerste gat in de omkasting is zo gemaakt. Het blijkt namelijk gewoon gipsplaat te zijn. Maar het is minder hol dan we dachten. Het is gevuld met allemaal korrels. Oh crap, dat zal toch geen asbest zijn. Gauw op zoeken op internet. 

Gelukkig, het is geen asbest maar perliet of vermiculiet. Beiden een natuurlijk gesteente dat gebruikt wordt ter isolatie van schoorstenen. Het spul is licht en niet schadelijke voor de gezondheid. Maar het STUIFT als een idioot en iemand leek het een goed idee om de ombouw volledig te vullen met dit spul. 

Ik bedenk dat het een goede manier is om het gaat dat onderin zit niet groter te maken maar dat ik tegen de omkasting ga kloppen waardoor het vermiculiet eruit valt. En kan ik het makkelijk wegscheppen. Ik klop wat af en ik scheppen wat af en ongeveer 5 vuilniszakken en 6 stoflongen verder is de omkasting leeg en weg. Ondertussen is Digna begonnen aan de tegels in de badkamer

Eindelijk, ons grofvuil wordt opgehaald. De keuken uit de schuur, de hanglamp en vooral het oude vieze tapijt van de zolder wordt opgehaald. We rijden ’s avonds naar het huis en leggen de spullen op straat. Dat mag pas na 21:00 en als brave burgers leggen we de spullen om 20:45 op straat. Helaas staat er wel iemand op de stoep geparkeerd dus we bouwen hem maar wat in. Wat een heerlijk gevoel om oude kapotte spullen op te ruimen. Langzaamaan komen we op stoom. 

We hebben aardig wat te doen ter voorbereiding en Frank, onze aannemer, heeft aangegeven dat zodra wij klaar zijn met slopen dat hij gaat beginnen. Dus we gaan zo snel mogelijk starten. Aanstaande dinsdag komt de puin container en kan al het afval erin. Maar we komen gereedschap te kort. Dus we hebben wat rondgebeld en we kunnen gereedschap lenen. Dat gaan we vandaag ophalen. En zoals gebruikelijk, is even langsgaan, gelijk de hele middag.

Vandaag wordt de bouwpuincontainer geplaatst. Daar hebben we redelijk wat energie ingestoken, niet zo zeer het bestellen, want dat regelt de aannemer Frank. Maar vooral het geregel er omheen. Allereerst, de vergunning. Hebben we een vergunning nodig om de container te mogen plaatsen. 30 minuten aan de telefoon met de gemeente heeft dat probleem opgelost. Er is geen vergunning nodig. Fijn maar probleem 2 is lastiger. We willen de container graag voor de deur, minder lopen, alleen er is een hoge parkeer druk in de straat. Dus we hebben met de buren afgesproken dat zij de plek bezet houden met of onze kliko’s of met hun auto.

Dat heeft gewerkt en de bouwcontainer is netjes geplaatst voor het huis. Het eerste dat we dan ook deden is het puin (dat we in huis hadden verzameld) in de container donderen.

De keuken die erin zit is een mooie keuken. Het ziet er nog goed uit, mooi aanrecht blad, de deurtjes doen het nog goed maar het heeft nog een gasfornuis en wij willen graag elektrisch koken en we willen graag een koelkast met vriezer. Dus wij gaan ook voor een nieuwe keuken. Dat levert wel een probleem op, deze keuken staat in de weg. En weggooien is zonde. Daarom heeft Onno een poging gedaan om de keuken te verkopen via Marktplaats. Daar heeft iemand op gereageerd. Vandaag komt hij de keuken ophalen.

De man heeft zijn zoon meegenomen en nadat hij de keuken had geïnspecteerd wilde hij de keuken wel hebben. Zoon lief was inmiddels al begonnen en in no-time was de keuken gedemonteerd en onderweg naar de busjes. Daar ontstond een discussen tussen de man en de zoon. De man was zo eigenwijs geweest om geen aanhanger mee te nemen waardoor het lastig was om de hele keuken mee te nemen. 

Uiteindelijk is het gelukt en zijn ze tevreden naar huis gereden. De oude keuken krijgt een mooi plekje in een vakantiewoning in Spanje. 

Nadat ze wegwaren hebben we ons uitermate vermaakt met het verwijderen van de schouw. We hebben namelijk een gelukje, de schouw is niet gemaakt van beton maar van gasbetonblokken, en die kunnen wij lekker zelf verwijderen. Het begint met het verwijderen van de metalen schoorsteen en daarna kan de schouw zelf verwijderd worden.

Gisteren was het lekker rammen om de schouw weg te krijgen en vandaag wordt het een hele dag met slopen. De tegelvloer gaat uit de keuken en de badkamer. En ergens is het heel zonde om zo’n mooie tegelvloer te verwijderen maar we willen vloerverwarming en die moet onder de tegels. Wel moet ik erbij zeggen dat er al een vloerverwarming in ligt. Maar dit is een electrische vloerverwarming en die kan niet gebruikt worden als hoofdverwarming. Dus de tegels moeten wijken. Dit is echt een klus die leuk lijkt om alleen te doen en na 2 uur je er van baalt dat er geen hulp is. Gelukkig hebben we hulp van oud bouwkamp maatjes en goede vrienden Judith en Vincent. Na een korte rondleiding in het huis jeuken de handen om te beginnen. En we beginnen in de keuken. Er wordt veel gebruik gemaakt van breekijzers en kleine mokertjes. De tegels zijn dikke natuurstenen tegels en die zitten vast in zandcement en ze liggen zo strak gelegd dat het erg moeilijk is om ze eruit te krijgen. Pas als we een rij tegels hebben kunnen verwijderen gaat het wat sneller omdat de tegels kunnen wijken. Alle handjes wapperen en langzaamhand verdwijnen de tegels in de container. 

Een dag waar ik naar uit heb gekeken om twee redenen. Allereerst De houtenvloer gaat eruit en dat ga ik samendoen met vriend Coen. Ik heb mij goed voorbereid, ik heb een plan, Digna heeft bij een collega een reciprozaag mogen lenen.

Het plan is om een gat te maken in de vloer, te kijken of er leidingen lopen en dan met de zaag het gat groter te maken. Totdat ik grote stukken eruit kan zagen. Het is een dikke houten vloer maar ik denk dat de zaag dit wel aan kan.

 Ik was al begonnen aan de vloer en Coen kwam wat later helpen. Tegen de tijd dat Coen er was, was ik al redelijk gefrustreerd. Na 3 uur buffelen had ik een klein gat kunnen maken in de vloer. 

Om de snelheid te verhogen ben ik toen eerst maar nieuwe zaagbladen gaan halen. Maar dat had weinig effect op het verwijderen van de vloer.

Afgelopen Donderdag is de aannemer lang gekomen en daar hebben we de plannen besproken. We zijn goed op weg maar het blijkt dat het plafond een beetje in de weg zit, en daarom moet het weg. Een leuk “klusje” op de Zondag.

Judith en Vincent hebben aangeboden om ons te helpen.

We hebben besloten dat het verwijderen van het plafond een goede keuze is. Er wordt een nieuwe groepenkast geinstalleerd en om verzekerd te blijven moeten de bedrading ook vernieuwd worden. En omdat we niet weten waar de electrische lasdozen zitten en hoe de bedrading loopt is het beter dat het plafond eruit gaat. We zijn al begonnen met de hulp van Judith en Vincent en vandaag komt Arnout weer eens helpen.

Van de vorige keer hebben we geleerd dat het plafond uit meerdere plafond bestaat. De onderste laag bestaat uit gipsplaat maar daar onder zit het oude plafond van gestuct riet. En dan pas de houten rachels. De gipsplaten zijn niet het probleem. Het probleem is de riet laag. Het gips op de rietlaag is zo droog geworden dat het uit elkaar valt zodra je er aan trekt en dat geeft een enorme stofbende.  We halen eerst de twee gipslagen weg en ruimen dat op. 

Dat was al een hele klus maar we krijgen het voor elkaar in 1 dag. Het rachelwerk dat er onder zit is een klus waar we morgen aan gaan beginnen.

Gisteren dacht ik dat het meest vieze karwei was maar daar heb ik mij behoorlijk in vergist. De houten planken/latjes die aan de vloerbalken vast zitten, zijn helemaal stoffig en bedekt met een dikke laag zwart gruis. Deze latten moet er ook uit en die zitten behoorlijk goed vastgeschroefd en soms gespijkerd. We hebben dus heel veel boven ons hoofd moeten werken. Ik werd weer geholpen door Arnout.

We hadden de buurvrouw al gewaarschuwd. Maandag en Dinsdag worden het lawaaidagen. De aannemer gaat namelijk dan de houten vloer eruit halen. Een klus die ik graag uitbesteed omdat ik daar de skills en de tools niet voor heb. Hij begint voortvarend maar moet toch na 30 minuten even naar de bouwmarkt, want zijn cirkelzaag is doorgebrand. En tegelijk neemt hij maar even extra bladen mee. De tactiek is ook veranderd. Hij zaagt een stuk met de cirkelzaag maar niet helemaal door het hout. De rest doet hij met een recipro zaag.

Langzaam maar zeker komt de zandlaag onder de vloer bloot te liggen en geeft hij zijn geheimen prijs. Digna doet allemaal ontdekkingen uit het verleden. Oude borden met god is liefde, oude verpakkingen, sigaren doosjes en zelfs een oude lampenkap.

.

Vandaag gaat de rest van de vloer eruit. En de zand vloer die eronder ligt, is nu tijdelijke onze woonkamer vloer. Ons huis is nu echt een paar m3 groter geworden. Er zijn nog een paar obstakels te overwinnen. 

de eerste is natuurlijk het probleem van de trap. Wat doen we daarmee. Nu staat deze op de vloer maar als we de vloer weghalen is er geen fundament meer en hangt deze wat in de lucht. Met grote spanbanden wordt de trap aan het plafond gemaakt. Maar het muurtje is weerbarstiger. Deze is sowieso zwaarder en moet eigenlijk wat omhoog, omdat onze vloer wat hoger komt. Dit in combinatie met een aantal veranderingen die we willen zorgt er voor dat we beslissen om het halletje ook maar te slopen. Dan maar zo.

De aannemer vraagt of hij dat zal doen of dat wij dat doen. Mij lijkt het leuk en ik mag zijn Kangoo lenen, dat is een professioneel apparaat om dingen te slopen. Leuk en zwaar. Het zweet loopt van mijn kin en ik heb het gevoel dat ik een leerling ben van de aannemer. Maar ik doe er ongeveer een uur over om het muurtje te slopen.  Daarna is het heerlijk ruim in de woonkamer.

Het verwijderen van de houtenvloer is klaar en dat heeft allemaal bij effecten. Het begint al bij de voordeur, je moet een flinke afstap nemen om het huis binnen te komen, dan sta je vol op het zand. In de woonkamer zelf lopen allemaal elektriciteitsleidingen waar je over kan struikelen.  Wil je de keuken in, dan zal je weer een flinke opstap moeten maken.

Naast alle puin en afval dat we vonden in de kruipruimte, vonden we ook allemaal voorwerpen uit het verleden. Leuk om te zien en voorlopig bewaren we ze. Zo vinden we allerlei oude verpakkingen van broodbeleg, oude sigarendoosjes, een lampenkap maar ook een kapot bord en wat spreuken.

We zijn bezig met het egaliseren van de kruipruimte en gebruiken het puin dat er ligt als vulling voor een kuil die ook in de kruipruimte aanwezig is.

We zijn bijna klaar als er plots een hoofd naar binnen gestoken wordt. Het blijkt Patrick te zijn en hij blijkt vroeger in ons huis gewoond te hebben. Hij vertelde dat op nr 2 een sigarenwinkel zat en dat achter de woningen kassen waren. Toen de kassen werden ingeruild door woningen kregen de bewoners een extra stuk tuin. Na een tijdje met hem gesproken te hebben, maken we de kruipruimte verder egaal.

Ik begin met de laatste opvul klus van de kuil in de kruipruimte. We hebben nog een GFT kliko vol met zand en dat is natuurlijk een prachtig materiaal om een kuil te vullen.

Het plafond van de keuken kent een hoogte verschil. Het deel rondom de lichtkoepel is hoger dan het deel bij de badkamer. Op zich geen probleem maar we gaan de afzuigkap verleggen naar onder de lichtkoepel en daar hoort een afvoerbuis bij. Deze willen we aansluiten op de bestaande dakafvoer. Tel daarbij op de staat van de electriciteitsleidingen in de woonkamer en dan komt al heel snel de conclusie dat het plafond ook uit de keuken moet. Judith en Vincent zijn wel te porren om te helpen. En voordat je het beseft staat er al een breekijzer in het plafond. De stukken gipsplaat vliegen je om de oren en komt het lattenwerk al vrij te liggen. De schroevendraaier gaat erin en in 1 dag is het plafond eruit. Judith heeft nog een grote wens om gelijk door te gaan met verschillende muurtjes maar dat weet ik gelukkig tegen te houden. 

Tegen de middag kwam mijn zus en neefje langs. Ik had een paar zakken schoon hout en die kon mijn neefje Ivan goed gebruiken. Ze kwamen even kijken en het hout halen. Neefje Ivan kwam zelfs laten nog even helpen met klussen. Hij ging helemaal los op het schoonschrapen van de roet aanslag en het losmaken van de bakstenen die nog in de kruipruimte. 

Ivan en ik hebben ook nog een plek gemaakt waar we een tijd-capsule gaan ingraven 

De keuken die we al verkocht hebben, is verkocht zonder fornuis. Dus die stond een hele tijd gewoon werkeloos in huis. Het stond te wachten op een nieuwe eigenaar en die heeft zich gemeld. Marktplaats heeft een potentiele koper opgeleverd. En die komt vandaag kijken en hopelijk meenemen. Alleen we willen de kans op verkoop vergroten dus we hebben de afgelopen dagen al behoorlijk wat energie gestoken in het schoonmaken van het fornuis en oven. OMG wat was dat ding smerig zeg. Zeker al in jaren geen schoonmaakmiddel gezien. Aangekoekt vet en verkoolt etenswaar zat overal. Eerst met water en zeep om het stof te verwijderen, daarna met sterker spul. De losse spullen heb ik de vaatwasser gedaan en uiteindelijk is er een hoop viezigheid losgekomen en staat het fornuis met oven te pronken in de schuur. 

De kopers melden zich netjes om 14:00 en na een korte beoordeling is de koper tevreden en nemen hem mee. Het verplaatsen van dat ding naar de auto is nogal een uitdaging. Ik assisteer waar nodig. Het lukt ze om het ding in de auto te krijgen en het fornuis krijgt een mooie plek bij hun in huis. Want ze hadden dezelfde al maar die werkte niet meer zo goed.

Ik ga niets doen in de tuin heb ik een tijdje terug tegen mijn ouders gezegd. Maar dat bleek niet waar te zijn. We willen voorsorteren op een warmtepomp maar waar dat ding komt te staan is nog niet zeker. Daarom hebben we een stroomleiding naar boven en naar de tuin laten aanleggen. Dat kwam mooi uit want dan kon gelijk de stroomleiding die naar de schuur loopt, verlegd worden zodat het via de tuin loopt ipv via de badkamer. Maar daardoor moet er wel een geul gegraven worden van de keuken, langs de badkamer naar de kabel van de schuur. Doe ik wel even, zei ik. Toch nog een klus van een dag graven. 

Ik kwam een paar interessante bouw-keuzes tegen. Bijvoorbeeld een grote klont purschuim waar de leidingen mee waren vastgelegd. 

Uiteindelijk is het gelukt en de waterleiding naar de schuur is ook via buiten aangelegd. 

We hadden nog wat tijd over en de reciprozaag moet weer terug naar de collega van Digna. Dus we hebben een dode boom ook maar gelijk verwijderd. 

Het is zover, de nieuwe vloer gaat erin. Daar kunnen we niet bij helpen. Zelfs de aannemer heeft de leverancier om te helpen. 

Uiteraard ga ik kijken en het eerste dat opvalt is dat er een enorme stapel materialen in de straat staat. Vooral de blokken isolatie neemt veel ruimte in. 

Als ik uitstap is het duidelijk, er is een hoop herrie en dat komt uit ons huis. Ik kijk om de hoek en bijna de helft van de vloer zit er al in. 

Het principe is eenvoudig en doeltreffend. Aan de muren is een L-profiel gemonteerd, daar worden balken aan gemonteerd, daartussen wordt isolatiemateriaal geplaatst en een volgende zij-balk komt daar weer tegen aan. 

Gisteren hebben we onze tijd-capsule ingegraven en omdat ik graag de plek zichtbaar wil houden, kijk ik even hoe het met onze tijd-capsule is. Die blijkt al bijna onder het zand bedolven te zijn. Ik leg uit dat ik de steen vrij wil houden van het zand. De leverancier kent het fenomeen niet en ik leg hem uit wat het is. Hij geeft nog even terloops aan dat er 50 jaar garantie zit op zijn vloeren dus de volgende eigenaren moeten niet te snel zijn vloer gaan slopen. Hij komt met het goede idee om er iets op te schrijven. 

Gisteren hebben we isolatie gekocht voor de woonkamer en voor de keuken. In de woonkamer is het niet zo zeer voor de warmte maar meer voor het geluid. En het pakket gaat vandaag geleverd worden. En om het maar even expliciet te maken, dit is geen brievenbus pakket. Het wordt geleverd op een pallet en daar is een vrachtwagen voor nodig. De vrachtwagen komt langs tussen 9 en 18. Dachten we. Gelukkig hebben we om 9:30 afgesproken met de electricien. We bespreken hoe de lampen geschakeld moeten worden en welke wandcontactdozen er nog bij moeten komen en waar. Denk bijvoorbeeld aan de wandcontactdozen voor de oven, kookplaat en extra lamppunten. Na een klein uurtje te hebben overlegd. Is het tijd om te kijken waar de vrachtwagen blijft. Oh, die komt tussen 12 en 14. Dat geeft ons de tijd om even terug naar huis te fietsen om de tekeningen van de keuken op te halen. Om 12 uur waren weer op de smidslaan. We kijken of de bezorgtijd is veranderd en die staat inmiddels tussen 13 en 14. We eten wat, lamballen wat en zien de bezorging veranderen naar tussen 13 en 15. Om ongeveer 13:30 veranderd het naar tussen 16 en 18. Bozig en geirriteerd ondergaan we het wachten. Het wachten werd onderbroken door de electricien die goed meedacht en ontdekt dat er een extra stopcontact nodig is.

Om 16:15 is de vrachtwagen er, we laden de isolatiebalen uit en slepen ze het huis in. 

Gelukkig was het wachten niet helemaal voor niets. We hebben een dagje kunnen meekijken en vooral mee kunnen luisteren naar hoe de werklui met elkaar omgaan. Ze hebben een humor die ik wel kan waarderen. De mooiste uitspraak is: “Ook al is de timmerman nog zo goed, het eindigt altijd met kit en pur”

Een belangrijke dag vandaag. De zandcementen dekvloer komt erin. Tot nu toe liepen we over de buizen van de vloerverwarming en dat loopt in eerste plaatst gewoon onhandig en het lijkt mij niet goed om dat lang te blijven doen (allhoewel de experts zeggen dat het geen probleem is).

De aannemer had gezegd dat ze vroeg in de middag er waren. Dat gaf mij de gelegenheid om de rommel op te ruimen zodat de vloer leeg is. Ook wilde ik de losse plukken isolatiemateriaal van de vloer af hebben zodat de dekvloer goed kan hechten.

Ik had net alle balen isolatie van de begaande grodn naar de eerste gesleept en de stofzuiger weer in de auto gedaan. Zie ik om 11 uur een vrachtwagen de straat inkomen rijden. Die kan niet voor mij zijn dacht ik en loop naar binnen. Maar de vrachtwagen bleek wel voor mij te zijn. Na een korte introductie beginnen de cementstorters met de voorbereidende werkzaamheden. “Kan ik iets doen?” vroeg ik beleefd. Het antwoord verbaasde mij niets. “Je kan koffie zetten” kreeg ik te horen. En werd met die woorden weggestuurd uit het werkveld van hun. Na de koffie nog even gekeken hoe het allemaal in zijn werk ging en toen maar naar huis gegaan.

De zandcement vloer is er afgelopen vrijdag niet helemaal in gegaan. Er waren problemen met de pomp, dus ze hebben het zaterdag afgemaakt. In principe kan je de volgende dag er al over lopen maar we hebben het een paar dagen extra gegeven. Vandaag wilde ik eens gaan kijken hoe het geworden is en aangezien Arnout in de buurt was en ik een verfbrander van hem mag lenen spreken we af op de nieuwe vloer.

Voorzichtig open ik de voordeur, deze gaat in ieder geval open en is niet geblokkeerd. Ik zie een mooie gladde vloer en wat verder opvalt. Het is muisstil, ik hoor mijn oren suizen. Dat beloofd wat. 

We lopen wat rond en ik hoor de vloer kraken. Het lijkt wel of het ijzer wat moet zetten. Op een gegeven moment is het weg. 

De vloer loopt mooi over van de woonkamer, naar de keuken en de badkamer.

Het begint al op een echte woonkamer te lijken.

Ik wilde nieuwe skills leren tijdens de verbouwing. En tot nu toe gaat het redelijk. Ik heb gewerkt met een recipro-zaag, ik heb met een sloophamer gewerkt en nu is het de beurt aan iets opbouwen. Ik heb mij voorgenomen om een omkasting te maken voor de inham in de keuken. Op deze plek heeft een radiator gezeten en die hebben we weg gehaald maar nu zit er een ruimte die gevuld moet worden. Anders past het aanrecht niet van de keuken. De uitdaging is dat de muur wel door moet lopen en niet moet uitsteken. 

De spullen hebben we al gehaald bij de bouwmarkt. Het hout had ik nog. 

Het begint goed, het eerste balkje past, netjes recht en dat beloofd een soepele installatie te worden.

Helaas bleek het toch een weerbarstig project te zijn. Ik heb een aantal keer verkeerd gemeten en gezaagd. Het gipsplaat past niet en moest ik bijschaven hierdoor werd de afwerking minder netjes Maar uiteindelijk past het allemaal en nog netjes ook. Ik ben er best wel trots op.

De douchecel ligt al een week te wachten om op gehaald te worden. En het blijft nog een week liggen. Dus we moeten binnen een week de douchcel ophalen. Er is alleen 1 probleem. De pakketten zijn GROOT. Te groot voor onze auto. En een oplossing is om een busje te huren, een auto met een karretje te huren of een auto met een trekhaak te lenen en een gratis karretje te lenen van de Hornbach. Dat laatste lukte vandaag. Er staat wel een tijdsdruk op want Digna moet werken deze avond en we mogen het karretje maar 2 uur gratis lenen. We rijden naar de Hornbach, slepen de douchecel in een winkelwagentjes. Betalen en slepen de pakketten naar het karretje, deze zat inmiddels achter de auto en weten met moeite de grote dozen in de kar te krijgen. 

Voorzichtig rijden we naar Leidschendam en daar begint het hele verhaal opnieuw maar dan andersom. Hierna brengen we de kar weer snel naar de Hornbach. Met slechts 15 minuten nog op de klok brengen we het karretje weer binnen. Yes, we hebben het gehaald.

De keuken moet geïsoleerd worden en wel met een goede isolatie. In de loop van afgelopen week heb ik op verschillende momenten gewerkt aan de plafond isolatie van de keuken. De aannemer heeft wel aangegeven dat er boven de isolatie een ruimte moet overblijven zodat het vocht kan verdampen. Daardoor is de kans op houtrot kleiner. Dus ik ben veel tijd bezig geweest om goed te meten en er voor te zorgen dat de isolatie goed past.

Maar uiteindelijk zat het er in en er zijn nog wat platen over. De jeuk viel mee maar toch merkbaar.

Het leek erop dat we niet op vakantie konden en dat we losse daagjes weg zouden gaan. Maar het kwam nu zo goed uit, dat we 2 weken moesten wachten op het drogen van de vloer en dat er geen werkzaamheden zijn. Dus we kunnen weg. Maar er is nog 1 afspraak die we moeten bijwonen. De keuken wordt ingemeten. Een jonge gozer komt binnen en meet op of de keuken die de IKEA medewerker heeft verzonnen, ook daadwerkelijk past.

Het blijkt goed te passen en hij verwacht geen problemen. Goed nieuws.

We gaan naar huis en bereiden ons voor op de vakantie. Morgen gaan we rijden. Ben je benieuwd naar onze vakantie, lees dan de Polarsteps.

We zijn gisteren thuis gekomen van vakantie en we kunnen niet wachten tot we het huis weer in gaan. Tijdens de vakantie hebben we een paar appjes gekregen van de aannemer waarin we moesten kiezen tussen een grijze voegkleur en een gekleurde voegkleur. Daarmee lijkt het alsof er veel gedaan is. En dat klopt. De badkamer zit erin, de plafonds zitten erin, vloerverwarming zit erin en de groepenkast zit erin. Hij is zo goed als klaar. Wow, nu moeten we zelf aan de slag.